Το δικαίωμα λόγου στα συλλογικά όργανα ενός κόμματος εκχωρείται από την εκλογική βάση του, κατά τις καταστατικές εκλογικές διαδικασίες. Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί να αφαιρείται από κανέναν αυτοπροβαλλόμενο ως «υπασπιστή» του εκάστοτε προέδρου.
Η προσπάθεια φίμωσής μου, στη χθεσινή συνεδρία της Κεντρικής Επιτροπής του ΔΗΚΟ από τους «συνήθεις υπόπτους» που βρίσκονται στον στενό περίγυρο του σημερινού προέδρου του ΔΗΚΟ, αποτελεί επιβεβαίωση του σκοταδισμού που επεβλήθη για την ανενόχλητη εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων μιας μικρής ηγετικής ομάδας γύρω από τον κ. Καρογιάν.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως τη δυσκολία των πέριξ του κ. Καρογιάν να τιθασέψουν τον περήφανο δηκοϊκό κόσμο και να του επιβάλουν ως επιλογή τον Νίκο Αναστασιάδη. Μια πολιτική προσωπικότητα που στις δύο κρισιμότερες στιγμές στη σύγχρονη ιστορία του κυπριακού Ελληνισμού (1974 και 2004) βρέθηκε στη λάθος πλευρά. Ενώ, υπάρχει η εναλλακτική υποψηφιότητα του Γιώργου Λιλλήκα, που οι θέσεις του ταυτίζονται με τις θέσεις του ΔΗΚΟ και ήδη συγκεντρώνει γύρω του μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία που κτυπά με πολλές αξιώσεις την πόρτα του β’ γύρου των επερχόμενων Προεδρικών Εκλογών.
Η ηγεσία του ΔΗΚΟ, υπό τον κ. Καρογιάν, ετοιμάζεται να γράψει ακόμα μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του ΔΗΚΟ, μετά την πεισματική συμπόρευση με την καταστροφική κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια. Δυστυχώς, οι ίδιοι άνθρωποι, που μας επέβαλλαν πλειοψηφικά την παραμονή στην κυβέρνηση Χριστόφια μέχρι και το μακελειό στο Μαρί, σήμερα με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα (συμμετοχή στη νομή της Εξουσίας) οδηγούν το κόμμα ως εκκρεμές στις αγκάλες του Νίκου Αναστασιάδη.
Πρέπει όμως να γνωρίζουν ότι συνένοχους στο «έγκλημα» δεν θα μας έχουν. Δεν μας το επιτρέπουν εξάλλου οι παρακαταθήκες του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, του Σπύρου Κυπριανού και του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Χρίστος Κ. Σενέκης
Μέλος Κ.Ε. ΔΗΚΟ
