Οι άντρες δεν γεννιούνται, γίνονται

Στο Νταχάου της Βαυαρίας, το 1935, ήταν κρατούμενοι ανάκατα κομμουνιστές, ομοφυλόφιλοι και γύφτοι. Γύρω στις 3.000 κόσμος.

Μια μέρα, λοιπόν, ο διοικητής του στρατοπέδου Τεοντόρ Άικε μάζεψε τους κρατούμενους για να τους βγάλει λόγο για το πόσο σιχάματα είναι. Καθώς τους έβριζε, ένας τύπος βγαίνει από τη γραμμή, πάει μπροστά στον Άικε και τον φτύνει. Ο Άικε έβγαλε το πιστόλι και τον εκτέλεσε επί τόπου. Το όνομα του ήταν Κλάους Ντέχερ. Ήταν ο πρώτος εκτελεσθείς σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ήταν ομοφυλόφιλος. Εκείνη τη στιγμή ήταν ο πιο «άντρας» σε όλη τη Γερμανία.

Πέραν τούτου ουδέν...

Πηγή: Νίκος Λύτρας (http://www.atexnos.gr/)

"13-12-43"

Στο διήγημα "13-12-43" ο Γιώργος Ιωάννου περιγράφει την ανακομιδή των λειψάνων ενός 16χρονου παιδιού από τα δυο αδέρφια του, το οποίο εκτελέστηκε από τους ναζί μαζί με άλλους 1200 άρρενες στα Καλάβρυτα. Ξαφνικά ένα μπουλούκι "εντόπιων τουριστών" εισέρχεται στο χώρο και ένας εξ αυτών λέει με θυμό: "Καλά τους έκαναν, αφού οι άλλοι σκότωσαν στρατιώτες του κατακτητή."

Και σχολιάζει ο αφηγητής: "Μου 'ρθε να πέσω απάνω σε εκείνη την άτιμη φωνή και να τη στραγγαλίσω άγρια, προτού προφτάσει να προχωρήσει. Αλλά την άκουσαν βέβαια συγχρόνως και τα δυο αδέρφια κι έσκυψαν πιο πολύ κατά το χώμα, σα να 'φάγαν καμτσικιά, αλλά και σα μαθημένοι από κάτι τέτοια."

Και καταλήγει: "Θεέ μου, μη μ' αφήνεις ούτε καλημέρα να 'χω με τέτοια, δήθεν εξευγενισμένα, υποκείμενα.

Υ.Γ.: Η ανάγνωση του διηγήματος "13-12-43" από τη συλλογή "Για ένα φιλότιμο" (1964), του Γιώργου Ιωάννου, είναι πάντοτε μια συγκλονιστική εμπειρία...