Διαδηλώσεις στην Αθήνα την παραμονή του απαγχωνισμού των Καραολή και Δημητρίου

 

Ήταν Τετάρτη του Πάσχα, στις 9 Μαΐου του 1956, όταν χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Ομονοίας για να καταδικάσουν τα σκληρά μέτρα του άγγλου κυβερνήτη Χάρντινγκ στην Κύπρο και τον προγραμματισμένο για την επόμενη μέρα απαγχωνισμό των αγωνιστών Μιχαλάκη Καραολή (23 ετών) και Ανδρέα Δημητρίου (22 ετών).

 

Μετά το πέρας του συλλαλητηρίου, οι συγκεντρωμένοι θέλησαν να οδεύσουν προς τη Βρετανική Πρεσβεία στο Κολωνάκι. Πλησίον της Πλατείας Κλαυθμώνος, η Αστυνομία τους εμπόδισε, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν ταραχές. Τα επεισόδια γενικεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας, με τα όργανα της τάξης να ανοίγουν πυρ κατά των διαδηλωτών.

 

Στην οδό Δραγατσανίου, λόγω του ότι είχαν στηθεί οδοφράγματα, η σύγκρουση ήταν ιδιαίτερα σφοδρή, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τρεις διαδηλωτές: Ο Ευάγγελος Γεροντής (28 ετών), ο Ιωάννης Κωνσταντόπουλος (21 ετών) και ο Φραγκίσκος Νικολάου (23 ετών), καθώς και ένας αστυφύλακας, ο Κώστας Γιαννακούρης. Στα νοσοκομεία μεταφέρθηκαν 265 τραυματίες, 165 από σφαίρες αστυνομικών και 100 με μώλωπες από χτυπήματα.

Ημέρα της Ευρώπης...

 

Την 9η Μαΐου 1950, ο υπουργός Εξωτερικών και πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Robert Schuman, σε μια έκτακτη συνέντευξη τύπου, εξήγγειλε το ιστορικό σχέδιό του, το οποίο έθεσε σε κίνηση τη διαδικασία της δημιουργίας της κοινοτικής Ευρώπης. Αν και το σχέδιο αυτό έγινε γνωστό ως σχέδιο Schuman, εμπνευστής και συντάκτης του ήταν ο Jean Monnet, επικεφαλής της Επιτροπής Προγραμματισμού για τον εκσυγχρονισμό της Γαλλίας.
 

Σύμφωνα, λοιπόν, με το σχέδιο Schuman η γαλλική κυβέρνηση πρότεινε να θέσει το σύνολο της γαλλογερμανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα υπό μια κοινή Ανώτατη Αρχή, σε ένα οργανισμό ανοικτό στη συμμετοχή και των άλλων χωρών της Ευρώπης.
 

Η παρουσίαση του σχεδίου από τον Robert Schuman είχε επιπροσθέτως συμβολικό χαρακτήρα, αφού ο ίδιος είχε βιώσει τη φρίκη των γαλλογερμανικών συγκρούσεων του παρελθόντος. Ο Schuman μεγάλωσε σε μια περιοχή διαφιλονικούμενη μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας, τη Λορραίνη, η οποία προσαρτήθηκε από τη Γερμανία το 1871 μετά την ταπεινωτική ήττα των γαλλικών στρατευμάτων στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο (1870-1871) με τη Συνθήκη της Φρανκφούρτης και επαναπροσαρτήθηκε από τη Γαλλία το 1919 μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών.
 

Τη γαλλική πρόταση αποδέχτηκαν, εκτός από τη Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Αντιθέτως, η Βρετανία απέρριψε το σχέδιο Schuman αρνούμενη να εκχωρήσει κυριαρχικά της δικαιώματα σε ένα υπερεθνικό όργανο.

Με τη συμμετοχή των έξι κρατών που αποδέχτηκαν τη γαλλική πρόταση συνήλθε στο Παρίσι στις 20 Ιουνίου 1950 διεθνής διάσκεψη, η οποία κατέληξε δέκα μήνες αργότερα, στις 18 Απριλίου 1951, στην ιδρυτική συνθήκη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ).
 

Έτσι, λοιπόν, ο άνθρακας και ο χάλυβας αποτέλεσαν τις πρώτες ύλες για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης...
 

Υ.Γ. Στη φωτογραφία ανωτέρω απεικονίζονται οι δύο πατέρες της Ευρώπης, ο Robert Schuman (όρθιος) και ο Jean Monnet.